İnsanlar ağaçları seviyordu sevmesine fakat onlarla yeterince ilgilenemeyecek kadar meşgullerdi. En sonunda ağaçlar onları terk etti. Ormanlar ve ormanın sihri kayboldu. Neyse ki büyük zahmetlerle son kalan meşe palamudu hayata tutunmuş ve filiz vermişti. Aradan uzun yıllar geçmiş, meşe filizini ilk görenlerin torunlarının torunları büyümüştü. İnsanlar, zamanla tek bir ağaçla yaşamaya alışmışlar ve ağaçlarla ilgili bilgileri de çoktan unutmuşlardı. Nesiller Boyu Ağaç Koruyucuları kasabasının sakinleri, son kalan ağaca gözü gibi bakıyordu. Fakat bu böyle devam etmedi. Kasabayı ve tüm insanları yepyeni bir macera bekliyordu.
Ağaç, ormanların sihirli güzelliğini ve insanın doğayla kurduğu görünmez bağları masalsı bir dille anlatıyor.
| Yazar | Fulya Yılmaz |
