İsmindeki birbirine bitişik çam ağacından
Bir aşk fısıltısı; gözlerim kapanıyor.
Seni burada düşünmeliyim sevgilim,
Hani bir akşam ikinci mevkiin rüzgârlı
tarafına kimseler olmadığı için
yerleşiyorduk.
Bu, bir son vapurdu.
Yıldızlar peşimizde,
Yıldızlar gerimizde, ilerimizdeydi.
“Şiir kararsızların en sevdiği bilme biçimidir. Sait Faik dünyayı etrafımızı saran bütün coğrafyasıyla duyan, bunun getirdiği aşırı duyusal yükün baskısını kararsızlığın alanında kalarak kucaklayan, ancak yazarak taşıyabilen biriydi. Kim ne derse desin, şairlerin en birinci savı bugün hâlâ dünyanın büyük bir bilinmeyen oluşudur. Bir tek şiir bu bilinemezliği dile getirme imkânını verir. Şiir Sait Faik için fiziksel bir zorunluluktu.”
